ای خم مژگان شکوه نرگس مستانه ات

چین ابر چینی طاق تغافلخانه ات

ساغر نیرنگ نه گردون به این دوران ناز

کرد سرگرداندهٔ چشم جنون پیمانه ات

گفتگوی بیزبانان محبت دیگر است

کیست فهمد غیر دل حرف ز خود بیگانه ات

ناکجا روشن شودکیفیت اسرار عشق

می کشد مکتوب خاکستر پر پروانه ات

ما اسیران همچنان زندانی آن کاکلیم

گر همه صد در ز یک دیوار خندد شانه ات

توأمی دارد حدیث عشق و خواب بیخودی

چشم بگشایم اگر بگذاردم افسانه ات

نی سراغ دل زگردون یافتم نی بر زمین

هم تو فرما تا درین صحرا چه شد دیوانه ات

ای دل دیوانه کارت با غم عشق اوفتاد

در چه مزرع کشت ذوق سینه چاکی دانه ات

در عرق گم شد جبین فطرت از ننگ هوس

آه از آن گنجی که گردید آب در ویرانه ات

درگشاد کاش دعوی ییش بردن سعی لاف

کس نپرسید ای کلید وهم کو دندانه ات

بیدل از ضبط نفس مگذرکه در بزم حضور

شمع راگل می کند بیتابی پروانه ات